یکشنبه چهارم خرداد ۱۴۰۴ - 18:7 - -
داستانها و افسانه های زیادی هستند كه زبان به زبان از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته اند و تاریخ هنرهای رزمی را می سازند اما به ارزش تاریخی بعضی از آنها بایستی با تردید زیاد نگریست .
بنا به تحقیقات كارشناسان ، اولین و قدیمی ترین هنرهای رزمی ، در یونان باستان وجود داشتند و نام آنها پیریكPyrrihic و پانكریشن Pankration بود . پیریك در سال 500 ق . م بوجود آمده و در حقیقت نوعی رقص جنگی بود كه شبیه كاراته امروزی نیز بوده است و افلاطون در كتاب قانون ( 350 ق . م ) آنرا معرفی كرده است .
در پیریك جوانان بصورت برهنه ، شمشیر و سپر در دست گرفته و با حركات موزون و هماهنگ ( همراه با موزیك ) شیوه ها و فنون تن به تن را تقلید می كردند . پانكریشن نیزدر 700 سال قبل از میلاد مسیح تمرین می شد و شامل : استفاده از مشت ، لگد ، كشتی و انواع سلاح بود . این ورزش در سال 676 ق . م بصورت نمایشی وارد بازیهای المپیك باستان شد . بنا به عقیده ای این دو هنر خشن در قرن 4 قبل از میلاد توسط لشكریان اسكندر كبیر به آسیا و هندوستان منتقل شده و در آنجا با نوعی كشتی هندی بنام واجراموشتی Vajramushti تركیب شده اند . واجرا موشتی ( مشت مربع ! ) در حقیقت تركیبی از بوكس و كشتی بوده و خشن ترین شكل كشتی هندی است كه متعلق به طایفة باستانی و جنگجوی كشاتریا Kshatriya بوده است . برخی كارشناسان معتقدند راهب بودهیدهارما Bodhid Harma هنر تركیب یافته از دو ورزش فوق را قرنها بعد حدود سال 520 م به چین و معبد مشهور شائولین Shaolin منتقل كرده و از تركیب آن با هنرهای محلی چین سبكهای كونگ فوی Kung Fu امروزی بوجود آمده اند !
اما آنچه مسلّم است اینكه كشور پهناور چین نقش اصلی را در صحنة خلق و پیدایش هنرهای رزمی بازی می كند . هنرهای رزمی چینی كه در دوره های مختلف اسامی مختلفی از جمله : كونگ فو ، كمپو Kempo ، چوان فا Chuan Fa و ... را دارا بوده اند بدون تردید از جملة اولین هنرهای رزمی جهان می باشند .
در سال 1850 م بازماندگان و طرفداران دودمان مینگ به رهبری هوانگ هسی اوچوان بر شهر نانكینگ و شانگهای تسلط یافته و شهر كانتون را نیز محاصره كردند . این انقلاب بنام انقلاب تایپینگ معروف شد . هوانگ مردان خود را به نیزه اندازی ، شمشیر بازی و كونگ فو آشنا كرده و مدّعی كنترل نصف چین شد . اما نیروهای امپراطور لی هونگ چانگ بهمراه نیروهای خارجی به رهبری گوردن بریتانیایی در سال 1864م نیروهای هوانگ را شكست دادند و با خودكشی هوانگ ، انقلاب 114 سالة تایپینگ به پایان رسید .
امپراطوری چینگ با از بین رفتن امپراطور پویی Pu Yi (كوا یلوز چشم گرد یا شیطان سفید ) سرنگون شد . در این میان آلمانیها ، انگلیسیها ، فرانسوی ها ، آمریكائیها و ژاپنی ها به قسمتهایی از چین وارد شدند و از بهار سال 1896 م قیام معروف به قیام بوكسورها ( ای هه توآن ) آغاز شد . بوكسورها به بازرگانان خارجی و سفارتخانه ها حمله كرده و دارائیهای آنها را از بین می بردند . حتی در ژوئن سال 1900 م پكینگ 55 روز توسط بوكسورها محاصره شد ولی با رسیدن نیروهای بریتانیایی ، آمریكائی و فرانسوی ، كشتار هزاران بوكسور كونگ فو انجام شد .
بعد از بوجود آمدن جمهوری چین در سال 1911 م دكتر سون یات سن ، رهبر انقلاب ، مردم را به تمرین هنرهای رزمی تشویق نمود . با نزدیك شدن جنگ جهانی دوم ، بسیاری از دست اندركاران و آگاهان كونگ فو به تایوان ، هنگ كنگ ، آمریكا و سایر سرزمین ها رفتند و در نتیجه بسیاری از اسلوبهای كونگ فو به نواحی مختلف معرفی شدند . در سال 1949 م مائوتسه دونگ دولت مركزی جمهوری خلق چین را تأسیس كرده و رئیس جمهور شد. مائوازملت خود می خواست كه هنرهای ادبی و رزمی را به بهترین نحو با یكدیگر تركیب كنند و هدف اصلی اش تعلیمات فیزیكی و حسّ قهرمان جویانة نظامی بود .
در اولین حمله ، این نیروهای شائولین بودند كه پیروز شدند اما گفته می شود یكی از راهبان معبد بنام مانینگ یی یا ما لینگ اِر Ma Ling Erنقشة راهها و محلهای مخفی معبد را به مغولها داد و ارتش عظیم مغول حدود سال 1733 م آنرا با خاك یكسان كرد . تنها 5 تن جان سالم بدر بردند كه عبارت بودند از : گی سین Gee Sin ، فونگ دوتاك Fung Do Tak، میائو هین Miao Hin، پَك می توجانگ Pak Meeو اِن جی موئی Ng Muiكه یك زن بود . این 5 تن به جنوب مهاجرت كرده و بنام پنج نیاكان Five Ancestors شناخته شدند . البته از این میان ، راهبه ان جی موئی در معبد دُرنای سفید واقع در كوه تای لئونگ ( چای هار ) سكنی گزیده و فنون خود را به دختری بنام ییم وینگ چون Yim Wing Chunآموزش داد كه این سبك بعدها با همان نام وینگ چون به استاد ییپ مَن Yip Man رسیده و بروس لی Bruce Leeمعروف نیز از محضر آن استاد بهره ها برد .
بر اثر یورش مغول ها به دودمان مینگ در سال 1644 م دودمان چینگ بوجود آمد . اولین امپراطور این دودمان كی آنگ هسی بود كه در همان اوایل پادشاهی با یاغیان چپاولگر در مرزهای غربی روبرو شد . وی دست كمك بسوی افراد داوطلب دراز كرد كه تقاضای او مورد توجه مرید سابق دودمان مینگ یعنی چنگ كوآن تات از معبد شائولین واقع در ناحیة فوكین قرار گرفت . چنگ به امپراطور ، پیشنهاد به خدمت گرفتن 128 تن از افراد معبد شائولین را كرد و این افراد ، در مدت كمتر از 3 ماه ، تمام یاغیان را سركوب و بدون هیچ چشم داشتی ، بدون پذیرفتن هدایای امپراطور به معبد بازگشتند . دو تن از وزرای امپراطور ، او را از قدرت معبد شائولین ترسانیده و فرمان تخریب معبد را از او گرفتند .
شخصیت ، اصلیّت و زندگی این راهب مشهور ، در ها له ای از ابهام و افسانه قرار دارد . گفته می شود تامو پسر شاهزاده گوتمه از جنوب هند بوده كه تعلیمات رزمی خود را از یك استاد بنام پاراجنا تارا Parajna Tra فرا گرفته بود . وی بیست و هشتمین جانشین بودا بوده که در سن 21 سالگی به قصد انتقال و آموزش آئین واقعی بودا به دودمان لیانگ Liang از شهر مَدرَس واقع در هندوستان جنوبی به چین آمده بود .
اما در كتاب معتبر هنرهای رزمی آسیا ، از تامو بعنوان یك ایرانی یاد شده است . در این كتاب آمده است : � اولین سابقة موجود از تامو را یانگ چوآن چی ثبت كرده است كه تامو كه یك ایرانی بود ، به معبد یونگ نینگ رفت . � البته با توجه به ارتباط پارسیان قدیم با هندیها این مطلب می تواند حقیقت نیز داشته باشد . گفته می شود تصوّف ایرانی كه بعدها توسط عرفان اسلامی تكمیل شد ، با تمرینات روحی یوگاYoga ـ هنر كهن و اسرارآمیز هندیها ـ یكی است . آشرام های هند ، عرفای بنام ایرانی از جمله مولوی را در فهرست یوگی های مقدس قرار داده ، آنها را ستایش كرده و از تعالیم آنها بهره مند می شوند . از قرن دهم هجری ( قرن 16 میلادی ) تلاش وافری برای خانه نشین كردن یوگا و آئین و رسوم ایرانی كه در قالب تصوّف به حیاتش ادامه می داد ، معمول داشته شد اما یوگا بطور سرّی و در خانقاه ها و مراكز روحی مورد توجه قرار گرفته و از انهدام كامل ، مصون ماند . لذا با توجه به این ارتباط نزدیك میان ایرانیان و هندی ها ، ایرانی بودن تامو نمی تواند دور از حقیقت نیز باشد .
به هر حال تامو بعد از ورود به چین ، توسط فرمانروای یكی از پنج دودمان جنوبی لیانگ ، نزد امپراطور وو Wu برده شد . اگرچه وو بعنوان یك مشوّق بزرگ بودا معروف بود ، ولی به علت اختلاف نظری كه با تامو داشت ، اورا از سرزمین خود اخراج كرد . تامو با عده ای از عصیانگران جنوب ، به شمال به پادشاهی وی آی Wei رفته و در معبدی بنام شائولین یا سیولام Siu Lam واقع در استان هونان Henan استقرار یافت . محل دقیق اولین معبد شائولین چنانكه پذیرفته شده در كنارة شمالی كوههای شائوشیه نزدیك لویانگ است . این معبد بوسیلة امپراطور هسیا ئو – وِن Hsiao Wen از دودمان وی آی شمالی و در سال 495 م ساخته شده بود . مكتب تامو بنام چان Chan شناخته شده و یكی از مكاتب فرقة بودائی است كه بعدها با تركیب با تائوئیسم و انتقال به ژاپن ، بنام مكتب ذن Zen معروف شد . تامو به دلیل ضعف جسمانی شاگردانش ، یكسری تمرینات 18 گانه را به آنان آموخت كه این 18 حركت در زبان چینی ، Shihpa Lohan Sho شیپا لوهان شو ( 18 دست راهب ) و ای چی چینگ ( یی جین جینگ ) نامیده می شود كه در حقیقت نوعی تمرینات چی كنگ سنتی چینی بوده كه تامو آنها را با دانش قبلی خود كه شاید همان یوگا بوده است , تركیب كرده بود . این تمرینات در زبان ژاپنی ، سن زوی كیو و اكی كین كیو و در زبان هندی ، اكین سوترا Ekin Sutra نامیده می شوند . گفته می شود بسیاری از اسلوبهای بوكس شائولین و حركات اساسی هنرهای رزمی چینی بعدها از روی این 18 حركت گسترش یافته اند .
در اواخر سلطنت سلسلة سویی ( 618 - 581 م ) لی شی مین پادشاه ایالت كوین ، اسیر وانگ شی سونگ امپراطور خودمختار ایالت زنگ شد اما 13 راهب شائولین كه سه تن از آنها تان جونگ ، بی چائو و هوی یانگ نام داشتند ، تنها با كمك چوب او را از زندان آزاد كرده و ارتش سونگ را تارومار كردند . لی شی مین بعد از آزادی ، سلسلة تانگ ( 907 - 618 م ) را تأسیس كرد و معبد شائولین نیز یك ارتش 1000 نفری از راهبان را تشكیل داده و بنام � ارتش گارد امپراطوری � معروف شدند . اما بین سا لهای 840 تا 846 میلادی به فرمان امپراطور بیش از 4500 معبد اصلی و 40000 معبد كوچكتر سوزانده شده و به تاراج رفت كه این جریان باعث توقف پیشرفت هنرهای رزمی شد !
در زمان امپراطوری سونگ ( 1126 - 960 م ) در بین سالهای 960 تا 976 میلادی اولین امپراطور این سلسله یعنی تی آیی تزو ، سبك معروف چانگ چوآن Chang Chuan را معرفی كرد كه شامل 32 فرم بوده و بنام بوكس دست بلند مشهور شد . در طول سلسلة سونگ در مدت 3 سال و به سرپرستی راهب ارشد فوجو كتابی در مورد شائولین نگاشته شد كه در آن حدود 280 روش رزمی توضیح داده شده بود . در همین كتاب از امپراطور تی آیی تزو بنام جائو كوانك ین نام برده شده و آمده بود كه او همة فرمهای بوكس دست بلند را در معبد شائولین آموخته بود ! در همان امپراطوری ، ژنرالی از ارتش بنام یوفی یا یوآید فی آی ( 1103 - 1142 م ) كه در مبارزه با نیزه مهارت خاصی داشت ، سبك معروف درونی هسینگ آی H – Sing - I را خلق كرد . در این میان راهبی بنام چانگ سان فنگ Chang San Fang ( 1127 - 1279 م ) كه از مریدان كونفسیوس بوده و مذهب تائو Tao را از راهبی بنام هاولونگ ( اژدهای آتشین ) فرا گرفته بود ، بعد از 11 سال مراقبه در كوههای وودانگ ، كونگ فوی درونی وودانگ Wu Dang و سبك معروف تای چی چوآن Tai Chi Chuanرا ارائه داد .
كونگ فوی درونی وودانگ بهمراه زیرشاخه های مهمّی مانند : تای چی چوآن ، هسینگ آی و پاكوآ Pakua همراه با سبكهای متعدد كونگ فوی شائولین امروزه بعنوان قوی ترین ، اصیل ترین و اصلی ترین هنرهای رزمی چین مورد توجه می باشند .
18 حركت مشهور تامو كه قبلاً توسط تائی تسو ( 976 - 960 م ) به 33 حركت افزایش داده شده بود ، در اوایل قرن 16 میلادی توسط جوانی بنام چویوآن شانگ جن Chueh Yuan Shang Jen
( كیائو یوآن چانگ جن ) به 72 حركت توسعه یافت . چویوآن كه در مبارزه بدون سلاح و فنون شمشیربازی مهارت خاصی داشته و به معبد شائولین واقع در استان هونان ملحق شده بود ، بعدها بكمك پیرمردی بنام لی چنگ Li Cheng از لانچو و استادی بنام پای یو فنگ از ناحیة شانسی ، این حركات را به 170 حركت اصلی افزایش داده و در قالب 5 سبك كه در مجموع ووگون نامیده می شوند , به نام 5 حیوان نامگذاری شدند :
سبك ببر ( برای تقویت استخوانها ) سبك مار ( برای تقویت نیروی درونی ) سبك مرغ دُرنا ( برای پرورش اعصاب ) سبك اژدها ( برای تقویت روح و روان ) و سبك پلنگ ( برای تولید قدرت ) . هر كدام از این پنج سبك كه ابتدا فقط از شش حركت تشكیل یافته بودند , موجب تقویت سایر سبكهای موجود در معبد شائولین شده و امروزه هر كدام از آنها بیش از یكصد تكنیك را شامل می شوند .
در سال 1522 م چهل راهب معبد شائولین به رهبری راهب یوكونگ و مسلح به میله های آهنی ، مقابل تجاوز ژاپنیها در ایا لت ژه جیانگ در جنوب چین را گرفتند . در اوایل سلسلة مینگ ( 1644 - 1368 م ) این راهبان بعلت مهارتهایشان در استفاده از چوب معروف گشته بودند ولی در اواسط سلسلة مینگ ، جنگ با چوب را به جنگ با مشت تغییر داده و باعث گسترش مبارزه با دست خا لی شدند . از قرن 17 میلادی به بعد , 4 معبد شائولین دیگر نیز ساخته شدند كه عبارت بودند از : معبد فوكین Fokien واقع در كوههای نُه نیلوفر در جنوب چین , كانگ تانگ Kwang Tang , واتانگ Watang و اُمی شان Omeishan .
در قرن 4 قبل از میلاد فیلسوف چینی چوئوانگ تزو اصول وابسته به روش تنفسی را همراه با تمرینات چینی گسترش بیشتری داد . در آن زمان افراد تارك دنیا در مبارزات بدون سلاح متخصص شدند و از اساتید در آموزش ارتش بهره گرفته شد . در تاریخ آمده است زنی بنام چوئویو ( یوئه ) كه مهارت فوق العاده ای در شمشیرزنی داشت ، در حدود سال 445 ق . م توسط پادشاه چوئو جیان یو برای تعلیم سربازان فراخوانده شد .
در زمان سلسلة چن ( 207 - 221 ق . م ) مسابقات رزمی با حضور داور و با لباسهای محافظ برگزار می شدند .
با گسترش و توسعة هنرهای رزمی در طی دودمان هان ( 220 م - 206 ق . م ) در سال 269 م اولین سبك مدرن كونگ فو پا به عرصه گذاشت كه سبك دست دراز نامیده می شد . این سبك به استادی بنام كواك یی نسبت داده می شود و آنرا مادر سبكهای كونگ فو و ووشوی Wushu امروزی می دانند ! در این سبك به هنگام نزدیك شدن حریف ، سعی در دوری جستن از او میكردند لذا به این نام ، معروف بود . سبك دست دراز تاكتیكی تدافعی بودكه برای كسانی كه به این مانورها آشنایی نداشتند ، مرگبار بود . متد دست دراز تا قرن 6 میلادی متحمّل یكسری اصلاحات و بهبود بخشی ها شده و سبكهای اولیة دیگری نیز به تقلید از حركات و مبارزات حیوانات مختلف ابداع شدند تا اینكه در سال 520 م راهبی بنام بودهیدهارما ( 527 - 448 م ) كه به اسامی تامو و دارو ما - تائی شی Daroma - Taishi نیز شناخته می شود ، وارد جنوب چین شد .
مطابق یك نظریه ، كونگ فو جزئی ساده و اولیه از كشتی و مبارزة تن به تن بوده كه بوسیلة امپراطور زرد ( هوآنگ تی Huang Ti ) از سلسلة چو Chou در مبارزه اش با چی یاه یو شی ، یك هیولای افسانه ای شاخدار در 2700 سال پیش از میلاد در شرق چین بوجود آمده است . در سیستم چی یاه یو شی ، حریفان با بر سر كردن كلاه خودهای آهنینِ شاخدار ، سعی در شاخ زدن به یكدیگر را داشتند تا یكی از دو طرف جان بسپارد . برای مقابله با این سیستم خشن نیز , نوعی كشتی بنام جیائو لی ( جیائو دی Jiao Di ) ابداع شده بود كه از آن به عنوان سرچشمة كونگ فوی امروزی نام برده می شود ! این كشتی در خلال سلطنت سلسلة ژو ( 1000 م – 256 ق . م ) بعنوان ورزش ملّی در جوار تیراندازی با كمان و مسابقات ارّابه رانی متداول بوده است . در حومة چانشاد ، واقع در ایالت هونان از قبری متعلق به سلسلة هان غربی ( 25 م - 206 ق . م ) طوماری كشف شده است كه معروف به نسخة امپراطور زرد می باشد . در این طومار تمریناتی ترسیم شده اند كه قسمتی از تمرینات ابداعی امپراطور هوانگ تی بوده و تائوئین ( توئی نا ) Tuina نامیده می شوند .
بر اساس بررسی ها و متون كهن چینی , فاهویی شصت و چهارمین همسر پادشاه سلسلة چانگ ( 1045 – 1766 ق . م ) و اولین زن نظامی چینی بوده و مسلماً با هنرهای رزمی آشنایی داشته است . طبق حفاریهایی كه در سال 1951 م بر روی بقایای قبر او انجام شد , وی فرماندهی شهر حصاربندی شدة خود واقع در نزدیكی پایتخت آن زمان را بر عهده داشته است . بقایای جسد او به همراه 130 اسلحة سرد برنزی و 21 تیر ساخته شده از استخوان یافت شده است
Cofucians كونفُسیوس ( 479 - 551 ق . م ) فیلسوف بزرگ چینی كه نوشته های ژرفی بر مبنای اخلاقی و زندگیِ ورزشی در چین داشت نیز مطمئناً با هنرهای رزمی آشنائی داشته است . در كتاب معروف ژوانگ زی آمده است كه استادی بنام زی لو در لباس رزم به دیدن كونفسیوس رفته و حركات موزونی را با شمشیر اجرا كرد . فرضیه ای وجود دارد كه كونفسیوس خودش استاد مبارزة بدون سلاح بود و آنرا به شاگردان بخصوصی نیز تدریس می كرد . كونفسیوس می آموخت كه همانطور كه باید در هنرهای ادبی استاد شد ، همانطور نیز باید در هنرهای رزمی استاد بود . نام اصلی او كی یو ( تپه ) و نام دوّمش چونگ نی بود اما او را كونگ فو تزو ( استاد طریقت دانایی ) نیز می نامیدند لذا عقیده بر این است كه اصطلاح كونك فو نیز از نام او گرفته شده است . كونگ بمعنای � دانا � , فو بمعنای � طریقت � و تزو ( تسه ) بمعنای � استاد � می باشد . جد ششم پدری وی كونگ نام داشت كه از قرن هشتم قبل از میلاد كاملاً شناخته شده است . پدرش نیز شو لیانگ هو نام داشته و حاكم شهر كوفو بوده است . هشتادوچهارمین نسل كونفسیوس هم اكنون در كشور تایوان بسر می برد .
داستانها و افسانه های زیادی هستند كه زبان به زبان از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته اند و تاریخ هنرهای رزمی را می سازند اما به ارزش تاریخی بعضی از آنها بایستی با تردید زیاد نگریست .
بنا به تحقیقات كارشناسان ، اولین و قدیمی ترین هنرهای رزمی ، در یونان باستان وجود داشتند و نام آنها پیریكPyrrihic و پانكریشن Pankration بود . پیریك در سال 500 ق . م بوجود آمده و در حقیقت نوعی رقص جنگی بود كه شبیه كاراته امروزی نیز بوده است و افلاطون در كتاب قانون ( 350 ق . م ) آنرا معرفی كرده است .
در پیریك جوانان بصورت برهنه ، شمشیر و سپر در دست گرفته و با حركات موزون و هماهنگ ( همراه با موزیك ) شیوه ها و فنون تن به تن را تقلید می كردند . پانكریشن نیزدر 700 سال قبل از میلاد مسیح تمرین می شد و شامل : استفاده از مشت ، لگد ، كشتی و انواع سلاح بود . این ورزش در سال 676 ق . م بصورت نمایشی وارد بازیهای المپیك باستان شد . بنا به عقیده ای این دو هنر خشن در قرن 4 قبل از میلاد توسط لشكریان اسكندر كبیر به آسیا و هندوستان منتقل شده و در آنجا با نوعی كشتی هندی بنام واجراموشتی Vajramushti تركیب شده اند . واجرا موشتی ( مشت مربع ! ) در حقیقت تركیبی از بوكس و كشتی بوده و خشن ترین شكل كشتی هندی است كه متعلق به طایفة باستانی و جنگجوی كشاتریا Kshatriya بوده است . برخی كارشناسان معتقدند راهب بودهیدهارما Bodhid Harma هنر تركیب یافته از دو ورزش فوق را قرنها بعد حدود سال 520 م به چین و معبد مشهور شائولین Shaolin منتقل كرده و از تركیب آن با هنرهای محلی چین سبكهای كونگ فوی Kung Fu امروزی بوجود آمده اند !
اما آنچه مسلّم است اینكه كشور پهناور چین نقش اصلی را در صحنة خلق و پیدایش هنرهای رزمی بازی می كند . هنرهای رزمی چینی كه در دوره های مختلف اسامی مختلفی از جمله : كونگ فو ، كمپو Kempo ، چوان فا Chuan Fa و ... را دارا بوده اند بدون تردید از جملة اولین هنرهای رزمی جهان می باشند .
در سال 1850 م بازماندگان و طرفداران دودمان مینگ به رهبری هوانگ هسی اوچوان بر شهر نانكینگ و شانگهای تسلط یافته و شهر كانتون را نیز محاصره كردند . این انقلاب بنام انقلاب تایپینگ معروف شد . هوانگ مردان خود را به نیزه اندازی ، شمشیر بازی و كونگ فو آشنا كرده و مدّعی كنترل نصف چین شد . اما نیروهای امپراطور لی هونگ چانگ بهمراه نیروهای خارجی به رهبری گوردن بریتانیایی در سال 1864م نیروهای هوانگ را شكست دادند و با خودكشی هوانگ ، انقلاب 114 سالة تایپینگ به پایان رسید .
امپراطوری چینگ با از بین رفتن امپراطور پویی Pu Yi (كوا یلوز چشم گرد یا شیطان سفید ) سرنگون شد . در این میان آلمانیها ، انگلیسیها ، فرانسوی ها ، آمریكائیها و ژاپنی ها به قسمتهایی از چین وارد شدند و از بهار سال 1896 م قیام معروف به قیام بوكسورها ( ای هه توآن ) آغاز شد . بوكسورها به بازرگانان خارجی و سفارتخانه ها حمله كرده و دارائیهای آنها را از بین می بردند . حتی در ژوئن سال 1900 م پكینگ 55 روز توسط بوكسورها محاصره شد ولی با رسیدن نیروهای بریتانیایی ، آمریكائی و فرانسوی ، كشتار هزاران بوكسور كونگ فو انجام شد .
بعد از بوجود آمدن جمهوری چین در سال 1911 م دكتر سون یات سن ، رهبر انقلاب ، مردم را به تمرین هنرهای رزمی تشویق نمود . با نزدیك شدن جنگ جهانی دوم ، بسیاری از دست اندركاران و آگاهان كونگ فو به تایوان ، هنگ كنگ ، آمریكا و سایر سرزمین ها رفتند و در نتیجه بسیاری از اسلوبهای كونگ فو به نواحی مختلف معرفی شدند . در سال 1949 م مائوتسه دونگ دولت مركزی جمهوری خلق چین را تأسیس كرده و رئیس جمهور شد. مائوازملت خود می خواست كه هنرهای ادبی و رزمی را به بهترین نحو با یكدیگر تركیب كنند و هدف اصلی اش تعلیمات فیزیكی و حسّ قهرمان جویانة نظامی بود .
در اولین حمله ، این نیروهای شائولین بودند كه پیروز شدند اما گفته می شود یكی از راهبان معبد بنام مانینگ یی یا ما لینگ اِر Ma Ling Erنقشة راهها و محلهای مخفی معبد را به مغولها داد و ارتش عظیم مغول حدود سال 1733 م آنرا با خاك یكسان كرد . تنها 5 تن جان سالم بدر بردند كه عبارت بودند از : گی سین Gee Sin ، فونگ دوتاك Fung Do Tak، میائو هین Miao Hin، پَك می توجانگ Pak Meeو اِن جی موئی Ng Muiكه یك زن بود . این 5 تن به جنوب مهاجرت كرده و بنام پنج نیاكان Five Ancestors شناخته شدند . البته از این میان ، راهبه ان جی موئی در معبد دُرنای سفید واقع در كوه تای لئونگ ( چای هار ) سكنی گزیده و فنون خود را به دختری بنام ییم وینگ چون Yim Wing Chunآموزش داد كه این سبك بعدها با همان نام وینگ چون به استاد ییپ مَن Yip Man رسیده و بروس لی Bruce Leeمعروف نیز از محضر آن استاد بهره ها برد .
بر اثر یورش مغول ها به دودمان مینگ در سال 1644 م دودمان چینگ بوجود آمد . اولین امپراطور این دودمان كی آنگ هسی بود كه در همان اوایل پادشاهی با یاغیان چپاولگر در مرزهای غربی روبرو شد . وی دست كمك بسوی افراد داوطلب دراز كرد كه تقاضای او مورد توجه مرید سابق دودمان مینگ یعنی چنگ كوآن تات از معبد شائولین واقع در ناحیة فوكین قرار گرفت . چنگ به امپراطور ، پیشنهاد به خدمت گرفتن 128 تن از افراد معبد شائولین را كرد و این افراد ، در مدت كمتر از 3 ماه ، تمام یاغیان را سركوب و بدون هیچ چشم داشتی ، بدون پذیرفتن هدایای امپراطور به معبد بازگشتند . دو تن از وزرای امپراطور ، او را از قدرت معبد شائولین ترسانیده و فرمان تخریب معبد را از او گرفتند .
شخصیت ، اصلیّت و زندگی این راهب مشهور ، در ها له ای از ابهام و افسانه قرار دارد . گفته می شود تامو پسر شاهزاده گوتمه از جنوب هند بوده كه تعلیمات رزمی خود را از یك استاد بنام پاراجنا تارا Parajna Tra فرا گرفته بود . وی بیست و هشتمین جانشین بودا بوده که در سن 21 سالگی به قصد انتقال و آموزش آئین واقعی بودا به دودمان لیانگ Liang از شهر مَدرَس واقع در هندوستان جنوبی به چین آمده بود .
اما در كتاب معتبر هنرهای رزمی آسیا ، از تامو بعنوان یك ایرانی یاد شده است . در این كتاب آمده است : � اولین سابقة موجود از تامو را یانگ چوآن چی ثبت كرده است كه تامو كه یك ایرانی بود ، به معبد یونگ نینگ رفت . � البته با توجه به ارتباط پارسیان قدیم با هندیها این مطلب می تواند حقیقت نیز داشته باشد . گفته می شود تصوّف ایرانی كه بعدها توسط عرفان اسلامی تكمیل شد ، با تمرینات روحی یوگاYoga ـ هنر كهن و اسرارآمیز هندیها ـ یكی است . آشرام های هند ، عرفای بنام ایرانی از جمله مولوی را در فهرست یوگی های مقدس قرار داده ، آنها را ستایش كرده و از تعالیم آنها بهره مند می شوند . از قرن دهم هجری ( قرن 16 میلادی ) تلاش وافری برای خانه نشین كردن یوگا و آئین و رسوم ایرانی كه در قالب تصوّف به حیاتش ادامه می داد ، معمول داشته شد اما یوگا بطور سرّی و در خانقاه ها و مراكز روحی مورد توجه قرار گرفته و از انهدام كامل ، مصون ماند . لذا با توجه به این ارتباط نزدیك میان ایرانیان و هندی ها ، ایرانی بودن تامو نمی تواند دور از حقیقت نیز باشد .
به هر حال تامو بعد از ورود به چین ، توسط فرمانروای یكی از پنج دودمان جنوبی لیانگ ، نزد امپراطور وو Wu برده شد . اگرچه وو بعنوان یك مشوّق بزرگ بودا معروف بود ، ولی به علت اختلاف نظری كه با تامو داشت ، اورا از سرزمین خود اخراج كرد . تامو با عده ای از عصیانگران جنوب ، به شمال به پادشاهی وی آی Wei رفته و در معبدی بنام شائولین یا سیولام Siu Lam واقع در استان هونان Henan استقرار یافت . محل دقیق اولین معبد شائولین چنانكه پذیرفته شده در كنارة شمالی كوههای شائوشیه نزدیك لویانگ است . این معبد بوسیلة امپراطور هسیا ئو – وِن Hsiao Wen از دودمان وی آی شمالی و در سال 495 م ساخته شده بود . مكتب تامو بنام چان Chan شناخته شده و یكی از مكاتب فرقة بودائی است كه بعدها با تركیب با تائوئیسم و انتقال به ژاپن ، بنام مكتب ذن Zen معروف شد . تامو به دلیل ضعف جسمانی شاگردانش ، یكسری تمرینات 18 گانه را به آنان آموخت كه این 18 حركت در زبان چینی ، Shihpa Lohan Sho شیپا لوهان شو ( 18 دست راهب ) و ای چی چینگ ( یی جین جینگ ) نامیده می شود كه در حقیقت نوعی تمرینات چی كنگ سنتی چینی بوده كه تامو آنها را با دانش قبلی خود كه شاید همان یوگا بوده است , تركیب كرده بود . این تمرینات در زبان ژاپنی ، سن زوی كیو و اكی كین كیو و در زبان هندی ، اكین سوترا Ekin Sutra نامیده می شوند . گفته می شود بسیاری از اسلوبهای بوكس شائولین و حركات اساسی هنرهای رزمی چینی بعدها از روی این 18 حركت گسترش یافته اند .
در اواخر سلطنت سلسلة سویی ( 618 - 581 م ) لی شی مین پادشاه ایالت كوین ، اسیر وانگ شی سونگ امپراطور خودمختار ایالت زنگ شد اما 13 راهب شائولین كه سه تن از آنها تان جونگ ، بی چائو و هوی یانگ نام داشتند ، تنها با كمك چوب او را از زندان آزاد كرده و ارتش سونگ را تارومار كردند . لی شی مین بعد از آزادی ، سلسلة تانگ ( 907 - 618 م ) را تأسیس كرد و معبد شائولین نیز یك ارتش 1000 نفری از راهبان را تشكیل داده و بنام � ارتش گارد امپراطوری � معروف شدند . اما بین سا لهای 840 تا 846 میلادی به فرمان امپراطور بیش از 4500 معبد اصلی و 40000 معبد كوچكتر سوزانده شده و به تاراج رفت كه این جریان باعث توقف پیشرفت هنرهای رزمی شد !
در زمان امپراطوری سونگ ( 1126 - 960 م ) در بین سالهای 960 تا 976 میلادی اولین امپراطور این سلسله یعنی تی آیی تزو ، سبك معروف چانگ چوآن Chang Chuan را معرفی كرد كه شامل 32 فرم بوده و بنام بوكس دست بلند مشهور شد . در طول سلسلة سونگ در مدت 3 سال و به سرپرستی راهب ارشد فوجو كتابی در مورد شائولین نگاشته شد كه در آن حدود 280 روش رزمی توضیح داده شده بود . در همین كتاب از امپراطور تی آیی تزو بنام جائو كوانك ین نام برده شده و آمده بود كه او همة فرمهای بوكس دست بلند را در معبد شائولین آموخته بود ! در همان امپراطوری ، ژنرالی از ارتش بنام یوفی یا یوآید فی آی ( 1103 - 1142 م ) كه در مبارزه با نیزه مهارت خاصی داشت ، سبك معروف درونی هسینگ آی H – Sing - I را خلق كرد . در این میان راهبی بنام چانگ سان فنگ Chang San Fang ( 1127 - 1279 م ) كه از مریدان كونفسیوس بوده و مذهب تائو Tao را از راهبی بنام هاولونگ ( اژدهای آتشین ) فرا گرفته بود ، بعد از 11 سال مراقبه در كوههای وودانگ ، كونگ فوی درونی وودانگ Wu Dang و سبك معروف تای چی چوآن Tai Chi Chuanرا ارائه داد .
كونگ فوی درونی وودانگ بهمراه زیرشاخه های مهمّی مانند : تای چی چوآن ، هسینگ آی و پاكوآ Pakua همراه با سبكهای متعدد كونگ فوی شائولین امروزه بعنوان قوی ترین ، اصیل ترین و اصلی ترین هنرهای رزمی چین مورد توجه می باشند .
18 حركت مشهور تامو كه قبلاً توسط تائی تسو ( 976 - 960 م ) به 33 حركت افزایش داده شده بود ، در اوایل قرن 16 میلادی توسط جوانی بنام چویوآن شانگ جن Chueh Yuan Shang Jen
( كیائو یوآن چانگ جن ) به 72 حركت توسعه یافت . چویوآن كه در مبارزه بدون سلاح و فنون شمشیربازی مهارت خاصی داشته و به معبد شائولین واقع در استان هونان ملحق شده بود ، بعدها بكمك پیرمردی بنام لی چنگ Li Cheng از لانچو و استادی بنام پای یو فنگ از ناحیة شانسی ، این حركات را به 170 حركت اصلی افزایش داده و در قالب 5 سبك كه در مجموع ووگون نامیده می شوند , به نام 5 حیوان نامگذاری شدند :
سبك ببر ( برای تقویت استخوانها ) سبك مار ( برای تقویت نیروی درونی ) سبك مرغ دُرنا ( برای پرورش اعصاب ) سبك اژدها ( برای تقویت روح و روان ) و سبك پلنگ ( برای تولید قدرت ) . هر كدام از این پنج سبك كه ابتدا فقط از شش حركت تشكیل یافته بودند , موجب تقویت سایر سبكهای موجود در معبد شائولین شده و امروزه هر كدام از آنها بیش از یكصد تكنیك را شامل می شوند .
در سال 1522 م چهل راهب معبد شائولین به رهبری راهب یوكونگ و مسلح به میله های آهنی ، مقابل تجاوز ژاپنیها در ایا لت ژه جیانگ در جنوب چین را گرفتند . در اوایل سلسلة مینگ ( 1644 - 1368 م ) این راهبان بعلت مهارتهایشان در استفاده از چوب معروف گشته بودند ولی در اواسط سلسلة مینگ ، جنگ با چوب را به جنگ با مشت تغییر داده و باعث گسترش مبارزه با دست خا لی شدند . از قرن 17 میلادی به بعد , 4 معبد شائولین دیگر نیز ساخته شدند كه عبارت بودند از : معبد فوكین Fokien واقع در كوههای نُه نیلوفر در جنوب چین , كانگ تانگ Kwang Tang , واتانگ Watang و اُمی شان Omeishan .
در قرن 4 قبل از میلاد فیلسوف چینی چوئوانگ تزو اصول وابسته به روش تنفسی را همراه با تمرینات چینی گسترش بیشتری داد . در آن زمان افراد تارك دنیا در مبارزات بدون سلاح متخصص شدند و از اساتید در آموزش ارتش بهره گرفته شد . در تاریخ آمده است زنی بنام چوئویو ( یوئه ) كه مهارت فوق العاده ای در شمشیرزنی داشت ، در حدود سال 445 ق . م توسط پادشاه چوئو جیان یو برای تعلیم سربازان فراخوانده شد .
در زمان سلسلة چن ( 207 - 221 ق . م ) مسابقات رزمی با حضور داور و با لباسهای محافظ برگزار می شدند .
با گسترش و توسعة هنرهای رزمی در طی دودمان هان ( 220 م - 206 ق . م ) در سال 269 م اولین سبك مدرن كونگ فو پا به عرصه گذاشت كه سبك دست دراز نامیده می شد . این سبك به استادی بنام كواك یی نسبت داده می شود و آنرا مادر سبكهای كونگ فو و ووشوی Wushu امروزی می دانند ! در این سبك به هنگام نزدیك شدن حریف ، سعی در دوری جستن از او میكردند لذا به این نام ، معروف بود . سبك دست دراز تاكتیكی تدافعی بودكه برای كسانی كه به این مانورها آشنایی نداشتند ، مرگبار بود . متد دست دراز تا قرن 6 میلادی متحمّل یكسری اصلاحات و بهبود بخشی ها شده و سبكهای اولیة دیگری نیز به تقلید از حركات و مبارزات حیوانات مختلف ابداع شدند تا اینكه در سال 520 م راهبی بنام بودهیدهارما ( 527 - 448 م ) كه به اسامی تامو و دارو ما - تائی شی Daroma - Taishi نیز شناخته می شود ، وارد جنوب چین شد .
Cofucians كونفُسیوس ( 479 - 551 ق . م ) فیلسوف بزرگ چینی كه نوشته های ژرفی بر مبنای اخلاقی و زندگیِ ورزشی در چین داشت نیز مطمئناً با هنرهای رزمی آشنائی داشته است . در كتاب معروف ژوانگ زی آمده است كه استادی بنام زی لو در لباس رزم به دیدن كونفسیوس رفته و حركات موزونی را با شمشیر اجرا كرد . فرضیه ای وجود دارد كه كونفسیوس خودش استاد مبارزة بدون سلاح بود و آنرا به شاگردان بخصوصی نیز تدریس می كرد . كونفسیوس می آموخت كه همانطور كه باید در هنرهای ادبی استاد شد ، همانطور نیز باید در هنرهای رزمی استاد بود . نام اصلی او كی یو ( تپه ) و نام دوّمش چونگ نی بود اما او را كونگ فو تزو ( استاد طریقت دانایی ) نیز می نامیدند لذا عقیده بر این است كه اصطلاح كونك فو نیز از نام او گرفته شده است . كونگ بمعنای « دانا » , فو بمعنای « طریقت » و تزو ( تسه ) بمعنای « استاد » می باشد . جد ششم پدری وی كونگ نام داشت كه از قرن هشتم قبل از میلاد كاملاً شناخته شده است . پدرش نیز شو لیانگ هو نام داشته و حاكم شهر كوفو بوده است . هشتادوچهارمین نسل كونفسیوس هم اكنون در كشور تایوان بسر می برد .
داستانها و افسانه های زیادی هستند كه زبان به زبان از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته اند و تاریخ هنرهای رزمی را می سازند اما به ارزش تاریخی بعضی از آنها بایستی با تردید زیاد نگریست .
بنا به تحقیقات كارشناسان ، اولین و قدیمی ترین هنرهای رزمی ، در یونان باستان وجود داشتند و نام آنها پیریكPyrrihic و پانكریشن Pankration بود . پیریك در سال 500 ق . م بوجود آمده و در حقیقت نوعی رقص جنگی بود كه شبیه كاراته امروزی نیز بوده است و افلاطون در كتاب قانون ( 350 ق . م ) آنرا معرفی كرده است .
در پیریك جوانان بصورت برهنه ، شمشیر و سپر در دست گرفته و با حركات موزون و هماهنگ ( همراه با موزیك ) شیوه ها و فنون تن به تن را تقلید می كردند . پانكریشن نیزدر 700 سال قبل از میلاد مسیح تمرین می شد و شامل : استفاده از مشت ، لگد ، كشتی و انواع سلاح بود . این ورزش در سال 676 ق . م بصورت نمایشی وارد بازیهای المپیك باستان شد . بنا به عقیده ای این دو هنر خشن در قرن 4 قبل از میلاد توسط لشكریان اسكندر كبیر به آسیا و هندوستان منتقل شده و در آنجا با نوعی كشتی هندی بنام واجراموشتی Vajramushti تركیب شده اند . واجرا موشتی ( مشت مربع ! ) در حقیقت تركیبی از بوكس و كشتی بوده و خشن ترین شكل كشتی هندی است كه متعلق به طایفة باستانی و جنگجوی كشاتریا Kshatriya بوده است . برخی كارشناسان معتقدند راهب بودهیدهارما Bodhid Harma هنر تركیب یافته از دو ورزش فوق را قرنها بعد حدود سال 520 م به چین و معبد مشهور شائولین Shaolin منتقل كرده و از تركیب آن با هنرهای محلی چین سبكهای كونگ فوی Kung Fu امروزی بوجود آمده اند !
اما آنچه مسلّم است اینكه كشور پهناور چین نقش اصلی را در صحنة خلق و پیدایش هنرهای رزمی بازی می كند . هنرهای رزمی چینی كه در دوره های مختلف اسامی مختلفی از جمله : كونگ فو ، كمپو Kempo ، چوان فا Chuan Fa و ... را دارا بوده اند بدون تردید از جملة اولین هنرهای رزمی جهان می باشند .
در سال 1850 م بازماندگان و طرفداران دودمان مینگ به رهبری هوانگ هسی اوچوان بر شهر نانكینگ و شانگهای تسلط یافته و شهر كانتون را نیز محاصره كردند . این انقلاب بنام انقلاب تایپینگ معروف شد . هوانگ مردان خود را به نیزه اندازی ، شمشیر بازی و كونگ فو آشنا كرده و مدّعی كنترل نصف چین شد . اما نیروهای امپراطور لی هونگ چانگ بهمراه نیروهای خارجی به رهبری گوردن بریتانیایی در سال 1864م نیروهای هوانگ را شكست دادند و با خودكشی هوانگ ، انقلاب 114 سالة تایپینگ به پایان رسید .
امپراطوری چینگ با از بین رفتن امپراطور پویی Pu Yi (كوا یلوز چشم گرد یا شیطان سفید ) سرنگون شد . در این میان آلمانیها ، انگلیسیها ، فرانسوی ها ، آمریكائیها و ژاپنی ها به قسمتهایی از چین وارد شدند و از بهار سال 1896 م قیام معروف به قیام بوكسورها ( ای هه توآن ) آغاز شد . بوكسورها به بازرگانان خارجی و سفارتخانه ها حمله كرده و دارائیهای آنها را از بین می بردند . حتی در ژوئن سال 1900 م پكینگ 55 روز توسط بوكسورها محاصره شد ولی با رسیدن نیروهای بریتانیایی ، آمریكائی و فرانسوی ، كشتار هزاران بوكسور كونگ فو انجام شد .
بعد از بوجود آمدن جمهوری چین در سال 1911 م دكتر سون یات سن ، رهبر انقلاب ، مردم را به تمرین هنرهای رزمی تشویق نمود . با نزدیك شدن جنگ جهانی دوم ، بسیاری از دست اندركاران و آگاهان كونگ فو به تایوان ، هنگ كنگ ، آمریكا و سایر سرزمین ها رفتند و در نتیجه بسیاری از اسلوبهای كونگ فو به نواحی مختلف معرفی شدند . در سال 1949 م مائوتسه دونگ دولت مركزی جمهوری خلق چین را تأسیس كرده و رئیس جمهور شد. مائوازملت خود می خواست كه هنرهای ادبی و رزمی را به بهترین نحو با یكدیگر تركیب كنند و هدف اصلی اش تعلیمات فیزیكی و حسّ قهرمان جویانة نظامی بود .
در اولین حمله ، این نیروهای شائولین بودند كه پیروز شدند اما گفته می شود یكی از راهبان معبد بنام مانینگ یی یا ما لینگ اِر Ma Ling Erنقشة راهها و محلهای مخفی معبد را به مغولها داد و ارتش عظیم مغول حدود سال 1733 م آنرا با خاك یكسان كرد . تنها 5 تن جان سالم بدر بردند كه عبارت بودند از : گی سین Gee Sin ، فونگ دوتاك Fung Do Tak، میائو هین Miao Hin، پَك می توجانگ Pak Meeو اِن جی موئی Ng Muiكه یك زن بود . این 5 تن به جنوب مهاجرت كرده و بنام پنج نیاكان Five Ancestors شناخته شدند . البته از این میان ، راهبه ان جی موئی در معبد دُرنای سفید واقع در كوه تای لئونگ ( چای هار ) سكنی گزیده و فنون خود را به دختری بنام ییم وینگ چون Yim Wing Chunآموزش داد كه این سبك بعدها با همان نام وینگ چون به استاد ییپ مَن Yip Man رسیده و بروس لی Bruce Leeمعروف نیز از محضر آن استاد بهره ها برد .
بر اثر یورش مغول ها به دودمان مینگ در سال 1644 م دودمان چینگ بوجود آمد . اولین امپراطور این دودمان كی آنگ هسی بود كه در همان اوایل پادشاهی با یاغیان چپاولگر در مرزهای غربی روبرو شد . وی دست كمك بسوی افراد داوطلب دراز كرد كه تقاضای او مورد توجه مرید سابق دودمان مینگ یعنی چنگ كوآن تات از معبد شائولین واقع در ناحیة فوكین قرار گرفت . چنگ به امپراطور ، پیشنهاد به خدمت گرفتن 128 تن از افراد معبد شائولین را كرد و این افراد ، در مدت كمتر از 3 ماه ، تمام یاغیان را سركوب و بدون هیچ چشم داشتی ، بدون پذیرفتن هدایای امپراطور به معبد بازگشتند . دو تن از وزرای امپراطور ، او را از قدرت معبد شائولین ترسانیده و فرمان تخریب معبد را از او گرفتند .
شخصیت ، اصلیّت و زندگی این راهب مشهور ، در ها له ای از ابهام و افسانه قرار دارد . گفته می شود تامو پسر شاهزاده گوتمه از جنوب هند بوده كه تعلیمات رزمی خود را از یك استاد بنام پاراجنا تارا Parajna Tra فرا گرفته بود . وی بیست و هشتمین جانشین بودا بوده که در سن 21 سالگی به قصد انتقال و آموزش آئین واقعی بودا به دودمان لیانگ Liang از شهر مَدرَس واقع در هندوستان جنوبی به چین آمده بود .
اما در كتاب معتبر هنرهای رزمی آسیا ، از تامو بعنوان یك ایرانی یاد شده است . در این كتاب آمده است : « اولین سابقة موجود از تامو را یانگ چوآن چی ثبت كرده است كه تامو كه یك ایرانی بود ، به معبد یونگ نینگ رفت . » البته با توجه به ارتباط پارسیان قدیم با هندیها این مطلب می تواند حقیقت نیز داشته باشد . گفته می شود تصوّف ایرانی كه بعدها توسط عرفان اسلامی تكمیل شد ، با تمرینات روحی یوگاYoga ـ هنر كهن و اسرارآمیز هندیها ـ یكی است . آشرام های هند ، عرفای بنام ایرانی از جمله مولوی را در فهرست یوگی های مقدس قرار داده ، آنها را ستایش كرده و از تعالیم آنها بهره مند می شوند . از قرن دهم هجری ( قرن 16 میلادی ) تلاش وافری برای خانه نشین كردن یوگا و آئین و رسوم ایرانی كه در قالب تصوّف به حیاتش ادامه می داد ، معمول داشته شد اما یوگا بطور سرّی و در خانقاه ها و مراكز روحی مورد توجه قرار گرفته و از انهدام كامل ، مصون ماند . لذا با توجه به این ارتباط نزدیك میان ایرانیان و هندی ها ، ایرانی بودن تامو نمی تواند دور از حقیقت نیز باشد .
به هر حال تامو بعد از ورود به چین ، توسط فرمانروای یكی از پنج دودمان جنوبی لیانگ ، نزد امپراطور وو Wu برده شد . اگرچه وو بعنوان یك مشوّق بزرگ بودا معروف بود ، ولی به علت اختلاف نظری كه با تامو داشت ، اورا از سرزمین خود اخراج كرد . تامو با عده ای از عصیانگران جنوب ، به شمال به پادشاهی وی آی Wei رفته و در معبدی بنام شائولین یا سیولام Siu Lam واقع در استان هونان Henan استقرار یافت . محل دقیق اولین معبد شائولین چنانكه پذیرفته شده در كنارة شمالی كوههای شائوشیه نزدیك لویانگ است . این معبد بوسیلة امپراطور هسیا ئو – وِن Hsiao Wen از دودمان وی آی شمالی و در سال 495 م ساخته شده بود . مكتب تامو بنام چان Chan شناخته شده و یكی از مكاتب فرقة بودائی است كه بعدها با تركیب با تائوئیسم و انتقال به ژاپن ، بنام مكتب ذن Zen معروف شد . تامو به دلیل ضعف جسمانی شاگردانش ، یكسری تمرینات 18 گانه را به آنان آموخت كه این 18 حركت در زبان چینی ، Shihpa Lohan Sho شیپا لوهان شو ( 18 دست راهب ) و ای چی چینگ ( یی جین جینگ ) نامیده می شود كه در حقیقت نوعی تمرینات چی كنگ سنتی چینی بوده كه تامو آنها را با دانش قبلی خود كه شاید همان یوگا بوده است , تركیب كرده بود . این تمرینات در زبان ژاپنی ، سن زوی كیو و اكی كین كیو و در زبان هندی ، اكین سوترا Ekin Sutra نامیده می شوند . گفته می شود بسیاری از اسلوبهای بوكس شائولین و حركات اساسی هنرهای رزمی چینی بعدها از روی این 18 حركت گسترش یافته اند .
در اواخر سلطنت سلسلة سویی ( 618 - 581 م ) لی شی مین پادشاه ایالت كوین ، اسیر وانگ شی سونگ امپراطور خودمختار ایالت زنگ شد اما 13 راهب شائولین كه سه تن از آنها تان جونگ ، بی چائو و هوی یانگ نام داشتند ، تنها با كمك چوب او را از زندان آزاد كرده و ارتش سونگ را تارومار كردند . لی شی مین بعد از آزادی ، سلسلة تانگ ( 907 - 618 م ) را تأسیس كرد و معبد شائولین نیز یك ارتش 1000 نفری از راهبان را تشكیل داده و بنام « ارتش گارد امپراطوری » معروف شدند . اما بین سا لهای 840 تا 846 میلادی به فرمان امپراطور بیش از 4500 معبد اصلی و 40000 معبد كوچكتر سوزانده شده و به تاراج رفت كه این جریان باعث توقف پیشرفت هنرهای رزمی شد !
در زمان امپراطوری سونگ ( 1126 - 960 م ) در بین سالهای 960 تا 976 میلادی اولین امپراطور این سلسله یعنی تی آیی تزو ، سبك معروف چانگ چوآن Chang Chuan را معرفی كرد كه شامل 32 فرم بوده و بنام بوكس دست بلند مشهور شد . در طول سلسلة سونگ در مدت 3 سال و به سرپرستی راهب ارشد فوجو كتابی در مورد شائولین نگاشته شد كه در آن حدود 280 روش رزمی توضیح داده شده بود . در همین كتاب از امپراطور تی آیی تزو بنام جائو كوانك ین نام برده شده و آمده بود كه او همة فرمهای بوكس دست بلند را در معبد شائولین آموخته بود ! در همان امپراطوری ، ژنرالی از ارتش بنام یوفی یا یوآید فی آی ( 1103 - 1142 م ) كه در مبارزه با نیزه مهارت خاصی داشت ، سبك معروف درونی هسینگ آی H – Sing - I را خلق كرد . در این میان راهبی بنام چانگ سان فنگ Chang San Fang ( 1127 - 1279 م ) كه از مریدان كونفسیوس بوده و مذهب تائو Tao را از راهبی بنام هاولونگ ( اژدهای آتشین ) فرا گرفته بود ، بعد از 11 سال مراقبه در كوههای وودانگ ، كونگ فوی درونی وودانگ Wu Dang و سبك معروف تای چی چوآن Tai Chi Chuanرا ارائه داد .
كونگ فوی درونی وودانگ بهمراه زیرشاخه های مهمّی مانند : تای چی چوآن ، هسینگ آی و پاكوآ Pakua همراه با سبكهای متعدد كونگ فوی شائولین امروزه بعنوان قوی ترین ، اصیل ترین و اصلی ترین هنرهای رزمی چین مورد توجه می باشند .
18 حركت مشهور تامو كه قبلاً توسط تائی تسو ( 976 - 960 م ) به 33 حركت افزایش داده شده بود ، در اوایل قرن 16 میلادی توسط جوانی بنام چویوآن شانگ جن Chueh Yuan Shang Jen
( كیائو یوآن چانگ جن ) به 72 حركت توسعه یافت . چویوآن كه در مبارزه بدون سلاح و فنون شمشیربازی مهارت خاصی داشته و به معبد شائولین واقع در استان هونان ملحق شده بود ، بعدها بكمك پیرمردی بنام لی چنگ Li Cheng از لانچو و استادی بنام پای یو فنگ از ناحیة شانسی ، این حركات را به 170 حركت اصلی افزایش داده و در قالب 5 سبك كه در مجموع ووگون نامیده می شوند , به نام 5 حیوان نامگذاری شدند :
سبك ببر ( برای تقویت استخوانها ) سبك مار ( برای تقویت نیروی درونی ) سبك مرغ دُرنا ( برای پرورش اعصاب ) سبك اژدها ( برای تقویت روح و روان ) و سبك پلنگ ( برای تولید قدرت ) . هر كدام از این پنج سبك كه ابتدا فقط از شش حركت تشكیل یافته بودند , موجب تقویت سایر سبكهای موجود در معبد شائولین شده و امروزه هر كدام از آنها بیش از یكصد تكنیك را شامل می شوند .
در سال 1522 م چهل راهب معبد شائولین به رهبری راهب یوكونگ و مسلح به میله های آهنی ، مقابل تجاوز ژاپنیها در ایا لت ژه جیانگ در جنوب چین را گرفتند . در اوایل سلسلة مینگ ( 1644 - 1368 م ) این راهبان بعلت مهارتهایشان در استفاده از چوب معروف گشته بودند ولی در اواسط سلسلة مینگ ، جنگ با چوب را به جنگ با مشت تغییر داده و باعث گسترش مبارزه با دست خا لی شدند . از قرن 17 میلادی به بعد , 4 معبد شائولین دیگر نیز ساخته شدند كه عبارت بودند از : معبد فوكین Fokien واقع در كوههای نُه نیلوفر در جنوب چین , كانگ تانگ Kwang Tang , واتانگ Watang و اُمی شان Omeishan .
در قرن 4 قبل از میلاد فیلسوف چینی چوئوانگ تزو اصول وابسته به روش تنفسی را همراه با تمرینات چینی گسترش بیشتری داد . در آن زمان افراد تارك دنیا در مبارزات بدون سلاح متخصص شدند و از اساتید در آموزش ارتش بهره گرفته شد . در تاریخ آمده است زنی بنام چوئویو ( یوئه ) كه مهارت فوق العاده ای در شمشیرزنی داشت ، در حدود سال 445 ق . م توسط پادشاه چوئو جیان یو برای تعلیم سربازان فراخوانده شد .
در زمان سلسلة چن ( 207 - 221 ق . م ) مسابقات رزمی با حضور داور و با لباسهای محافظ برگزار می شدند .
با گسترش و توسعة هنرهای رزمی در طی دودمان هان ( 220 م - 206 ق . م ) در سال 269 م اولین سبك مدرن كونگ فو پا به عرصه گذاشت كه سبك دست دراز نامیده می شد . این سبك به استادی بنام كواك یی نسبت داده می شود و آنرا مادر سبكهای كونگ فو و ووشوی Wushu امروزی می دانند ! در این سبك به هنگام نزدیك شدن حریف ، سعی در دوری جستن از او میكردند لذا به این نام ، معروف بود . سبك دست دراز تاكتیكی تدافعی بودكه برای كسانی كه به این مانورها آشنایی نداشتند ، مرگبار بود . متد دست دراز تا قرن 6 میلادی متحمّل یكسری اصلاحات و بهبود بخشی ها شده و سبكهای اولیة دیگری نیز به تقلید از حركات و مبارزات حیوانات مختلف ابداع شدند تا اینكه در سال 520 م راهبی بنام بودهیدهارما ( 527 - 448 م ) كه به اسامی تامو و دارو ما - تائی شی Daroma - Taishi نیز شناخته می شود ، وارد جنوب چین شد .
مطابق یك نظریه ، كونگ فو جزئی ساده و اولیه از كشتی و مبارزة تن به تن بوده كه بوسیلة امپراطور زرد ( هوآنگ تی Huang Ti ) از سلسلة چو Chou در مبارزه اش با چی یاه یو شی ، یك هیولای افسانه ای شاخدار در 2700 سال پیش از میلاد در شرق چین بوجود آمده است . در سیستم چی یاه یو شی ، حریفان با بر سر كردن كلاه خودهای آهنینِ شاخدار ، سعی در شاخ زدن به یكدیگر را داشتند تا یكی از دو طرف جان بسپارد . برای مقابله با این سیستم خشن نیز , نوعی كشتی بنام جیائو لی ( جیائو دی Jiao Di ) ابداع شده بود كه از آن به عنوان سرچشمة كونگ فوی امروزی نام برده می شود ! این كشتی در خلال سلطنت سلسلة ژو ( 1000 م – 256 ق . م ) بعنوان ورزش ملّی در جوار تیراندازی با كمان و مسابقات ارّابه رانی متداول بوده است . در حومة چانشاد ، واقع در ایالت هونان از قبری متعلق به سلسلة هان غربی ( 25 م - 206 ق . م ) طوماری كشف شده است كه معروف به نسخة امپراطور زرد می باشد . در این طومار تمریناتی ترسیم شده اند كه قسمتی از تمرینات ابداعی امپراطور هوانگ تی بوده و تائوئین ( توئی نا ) Tuina نامیده می شوند .
بر اساس بررسی ها و متون كهن چینی , فاهویی شصت و چهارمین همسر پادشاه سلسلة چانگ ( 1045 – 1766 ق . م ) و اولین زن نظامی چینی بوده و مسلماً با هنرهای رزمی آشنایی داشته است . طبق حفاریهایی كه در سال 1951 م بر روی بقایای قبر او انجام شد , وی فرماندهی شهر حصاربندی شدة خود واقع در نزدیكی پایتخت آن زمان را بر عهده داشته است . بقایای جسد او به همراه 130 اسلحة سرد برنزی و 21 تیر ساخته شده از استخوان یافت شده است .
توضیح مختصراز نقاط پنهان و تاریک رشتهای رزمی